Γιάννης Μαντζουράνης «Το τελευταίο αντίο».
Ο Γιάννης Ματζουράνης, γνωστός σε όλο το φίλαθλο (και όχι μόνο) ελληνικό κοινό ως «Εθνικάρας», έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 87 ετών, νικημένος από την Covid-19. Γνωστός για την απεριόριστη αγάπη του στην άλλη μεγάλη ομάδα της πόλης του Πειραιά, τον Εθνικό, ο εκλιπών ήταν αγαπητός από τους φίλους όλων των ομάδων για την ανιδιοτέλεια και το φίλαθλο πνεύμα του, όπως και για τη στεντόρεια φωνή του, η οποία δονούσε με το γνωστό σύνθημα τις εξέδρες των γηπέδων.
Ο Γιάννης Ματζουράνης έδινε εδώ και καιρό, διασωληνωμένος στο νοσοκομείο, τη μάχη του με τον κορωνοϊό, αλλά στο τέλος δεν τα κατάφερε. Ο πιο πιστός «στρατιώτης» από την ηλικία των 10, λόγω ενός δαγκώματος σκύλου.
Ο Γιάννης Ματζουράνης γεννήθηκε το 1934 στον Άγιο Ανδρέα Κυνουρίας και 10 χρόνια αργότερα μετακόμισε με τον πατέρα του στην Αθήνα.Ο λόγος αφορούσε το δάγκωμα ενός λυσσασμένου σκυλιού και η διακομιδή σε νοσοκομείο της πρωτεύουσας είχε κριθεί επιβεβλημένη προκειμένου να τεθεί υπό ιατρική παρακολούθηση. Στην Αθήνα λοιπόν ο θείος του και ένας οικογενειακός φίλος (ο κύριος Χρήστος), ως φανατικοί οπαδοί του Εθνικού, τον μύησαν ποδοσφαιρικά στο Γεώργιος ΚαραϊσκάκηςΑπό εκεί και έπειτα όλα είναι ιστορία...
Οι Κυριακές του από εκεί και έπειτα είχαν στο καλεντάρι τους αποκλειστικά την εκκλησία το πρωί και τον Εθνικό το απόγευμα.Σε 58 χρόνια έχασε μόλις 12 αγώνες του Εθνικού. Είναι εντυπωσιακό και ταυτόχρονα απόλυτα χαρακτηριστικό για την αγάπη του Γιάννη Ματζουράνη για τον Εθνικό, πως από 1956 μέχρι και το Νοέμβριο του 2014, όπως ο ίδιος έχει πει, είχε χάσει μόλις 12 αγώνες της αγαπημένης του ομάδας. Ο πρώτος ήταν το 1973 την ημέρα του γάμου του και οι υπόλοιποι 11 ήταν επειδή ήταν άρρωστος!
Α ρε Εθνικάρα...
Μία κραυγή που έχει μείνει ανεξίτηλη στις μνήμες όλων. Διαβάζεις τη φράση «Α ρε Εθνικάρα» και είναι σαν να ακούς το Γιάννη Ματζουράνη να τη λέει.Πως όμως ξεκίνησε αυτή η συνήθεια;Για πρώτη φορά, όπως ο ίδιος έχει αναφέρει, φώναξε το «α, ρε Εθνικάρα» σε έναν αγώνα εκτός έδρας με τα Τρίκαλα όπου ο Εθνικός νίκησε με 3-1.Η ιαχή του στα τέλη της δεκαετίας του 1980 έγινε και τραγούδι από το Νίκο Καρβέλα.
Η τελευταία φορά που ήχησε στο γήπεδο αυτή η ιστορική φράση το "α ρε Εθνικάραααααααααα", που -αντηχώντας στο άπειρο- κάλυπτε ήχους και συνθήματα, ακούστηκε για τελευταία φορά τη δεύτερη ημέρα του καλοκαιριού. Στις 2 Ιουνίου ο Εθνικός έπαιζε με τον Χαραυγιακό για τον 6ο όμιλο της Γ' Εθνικής και το νικηφόρο 3-1 σφράγιζε την παραμονή του στην κατηγορία. Ο Γιάννης Ματζουράνης μπήκε στον αγωνιστικό χώρο, αποθεώθηκε από τους παρευρισκόμενους και χάρηκε σαν να 'ταν η πρώτη φορά στο Ποδηλατοδρόμιο, αμέσως μετά τον Β' Παγκόσμιο.
Λίγες εβδομάδες αργότερα, μετά τα μέσα Ιουλίου, ο Γιάννης Ματζουράνης θα νοσούσε από κορονοϊό. Η εισαγωγή του στον Ευαγγελισμό κατέστη υποχρεωτική. Παρά τη μάχη που έδωσε, δεν έλαβε εξιτήριο και άφησε την τελευταία πνοή στις 12 Σεπτεμβρίου. Ήταν 87 ετών.
Καλό ταξίδι Γιάννη μας καλό ταξίδι Εθνικάρα μας κι εκεί που θα πας στέλνε με την φωνή σου σάλπισμα νίκης στα παλικάρια της ομάδας μας κι όλοι εμείς που θα σε έχουμε για πάντα κοντά μας για πάντα στην ψυχή μας θα στην αφιερώνουμε!
ΥΓ. Στις 14/9/2014 στο γήπεδο της Αλικαρνασσού θα τραυματιζόταν θανάσιμα από οπαδούς του Ηροδότου ο Κώστας Κατσούλης ο οποίος έφυγε από την ζωή λίγες ημέρες αργότερα στις 29/9/2014, Μαύρος Σεπτέμβρης για τον Εθνικό.